 |
| Palais Garnier; Garnier Operası; 1875 |
Paris Operası’ndaki küçük kızlar -yeni öğrencilere küçük sıçanlar denirdi- genellikle çok yoksul ailelerden gelirdi ve anneleri kızları için “farklı bir dünyada” mükemmel bir kariyer düşlerlerdi . “Küçük sıçan” gelir gelmez bir “opera annesi” ve bir “opera babasının” himayesine girer, bir çeşit aracı görevi gören bu anne ve baba, ona zengin bir hami bulmaya çalışırdı. Bu hami kıza, ailesine ve bu aracılara para verirdi. Balerin kız büyüyüp ergenlik çağına geldiğinde, haminin yatağından geçmesi gerekirdi. Kız bir yıldız olmadığı takdirde, bu döngü böylece sürüp giderdi. Yetenekleriyle ün salan sanatçılar bu bağımlılıktan kurtulup kendi özgürlüklerini kazanmaya çalışırlardı. “Puantların” üzerinde (parmakların ucunda) dans ederek bu tekniği ilk kullanan balerin olan Marie Taglioni ve diğer birkaç ünlü balerin, herkesi kabul etmemeleriyle tanınmışlardı.
Michelle Perrot, "Kadının Yaşamında İki Bin Yıl", Dünyanın En Güzel Tarihi, Çev. Yonca Aşçı Dalar, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul 2021, s. 133-134.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder