Bir gün birkaç çocuk sokakta durup bağırır ve gülerken, evin birinin kapısından bir âdem çıkıp, onlara, "kuzum, evde bir hasta kadın var, sesinizden sıkılıyor, biraz yavaş söyleyin" dedi. Çocuklar dahi sükut edip evin önünden gittiler. Biraz gittikten sonra, çocukların ikisi, sokakta olan lakırdı ve gülmek sesi nasıl olur da hastaya zarar verir diye taaccüp ederek söyleşmeye başladılar.
Biri arkadaşına, "Bu hasta karı acaba Iesus'u bilir mi? Zira hocamızın sözüne göre hastalar Iesus'a dua ederlerse, Iesus onlara yardım eder" dedi. Öbür çocuk hasta karının Iesus'dan dolayı malumatı olup olmadığını bilmediğinden, "O eve gidip hastaya Iesus'un üzerine haber verelim" dedi, ve hemen ikisi geri döndüler, lakin böyle bir sebeple bilmedikleri bir eve girmeye cesaret edemeyip, kapıyı çalmaya çekindiler. Kimse görünmezdi, ama odanın penceresinde kırık bir cam olup, çocukların biri usul usul o pencereye çıktığında, gördü ki hasta o odada yalnız yatıyordu. Çocuk kırık pencereden başını içeri sokup, "Hasta kadın, hasta kadın, Rabb Iesus'a inan, kurtulursun, ona sığın" diye bağırdı. Bunu söyledikten sonra yere atlayarak ikisi dahi kaçtılar.
Ertesi sabah komşulardan biri hastanın hatırını sormaya gittiğinde, hasta ona, "Bugün pek iyiyim. Dün yanımda kimse olmadığından pek sıkılıyordu, lakin bir aralık yatağımdayken, 'Hasta kadın, hasta kadın, Rabb Iesus'a inan, kurtulursun, ona sığın' diye kulağıma bir ses geldi. Bunu söyleyen bir melek miydi? bilmem, zira etrafıma bakıp[ca] kimse yoktu, fakat ondan beri pek iyiyim" dedi.
 |
| Aggeliagoros Çocuklar İçin, 1 Ocak 1874, s. 2. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder