Bu yıl bu taraflarda kıtlık olup, fakirler çok darlık çekmekte olduğundan, fukara çocukları gazetemizi alamayacaklar diye korkuyorduk, çünkü çoğunun babası ve anası ancak nafakalarını tedarik edebiliyorlar.
Lakin arzularına nail olmak için onlara iyi bir yol açıldığını gördüğümüzde, çok sevindik. "Gönül olursa, çare bulunur" Zarbımeselin(-->darbımesel: atalar sözü) gerçekliği bin defa ispat olunduğu gibi, tekrar ispat olundu. Mektebin tatili vaktinde, yeni yapılan evimizin yapısında gelip çalışanlar diye çocuklara haber verildikçe, onlar sıra ile gelip istekle kimi kırdan taş getirdi, kimi tuğla taşıdı, kimisi de talaşları toplardı. Gazetemize yazılanlardan maada(-başka) otuz beş çocuk dahi bu yol ile birer gazete alacak kadar para kazandılar.
Biz bu şeye çok sevindik, çünkü inanırız ki bu çocukların kendi emekleri ile aldıkları gazete çok tatlı ve kıymetli olacak. Babalarının parası ile almış olsalardı, onlara öyle tatlı ve kıymetli olmazdı.
Başka fukara çocukları dahi bunlardan ibret alıp, malumatlı ve iyi olmaya lazım olan şeyleri ele getirmeye canıyla ve teniyle çalışsınlar. Başka şehirlerde bulunan çocuklar da uyanıp böyle etmeye cehd(-çalışıp, çabalamak) etsinler. Allah'ın bereketi bu gazeteyi okuyan her çocuğun üzerinde olsun.
K. T. T.
Merzifon Dek. 2, 1873.
 |
| Angeliaforos, 1 Ocak 1874, s. 2. |
 |
| Angeliaforos, 1 Ocak 1874, s. 3. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder