BEN BİR MAVİYE RASTLADIM

by Yasin Çetin on Mayıs 07, 2019 in Edebiyat

Ben Bir Maviye Rastladım

Ben bir maviye rastladım;
Huzur kapladı içimi...
Sanki kalu beladan beri tanışığım!
Üstelik yaprak kıpırdamazken içerimde!
Üstelik de onca küskünken...
Yoluma taşlar çıkmış, örselenmiş, temiz kalma mücadelemde silahsız kalmışım.
Tırnaklarım dahi kökünden oynamış!
İlk kez çayımı yarıda unutacak kadar dalmışım konuşmaya.
Ki onca susarken, mecalsiz,artık anlatmayı da bırakmışken...
Onca çabanın boşa vuruşluğu, olmayışı işte! İçimde metan gazı gibi biriken çöpleriniz!
Bu kadar berrak bir suya akmak!
Bilemezdim.
Çabayı bırakmış, kaderime daha bi teslimken!
Göze almışken ömür billah lal olmayı!
Karşıma güneşin doğması!
iyisinin olmayacağını koşullamışken beni yaşam...
Hem de en iyisine rastlamak!
Saatden habersiz bir yabancıyla konuşmak!
Deseler inanmazdım!
Aman yarabbi,
Nasıl güzel bir fecir.
Aslında karamsar değildim
Çok karanlıkda kalmışım...
Yüzüm gözüm aydınlandı, kıvrımlarım sızıyla sabırsızca açıldı.
Acı suyum defalarca yıkanmış!
Çayım o günden beri yarım...
Bir rüyaya uyandım
Maviye boyandım!
Ayaklarım rahatsızmış atıverdin giydirilen o kalıbı.
Yalın ayak, masmavi, berrak
O günden beri saadet rüyasında yüzüyorum
Aman Allahım bu fakire daha neler neler!
Kabuğunda bir kalbe tepside bahşettin!
Her nefesinde inanamamak!
Senin mucizene şahit olmak
Sana bir kez daha inanmak.
Aman yarabbi,
sen bana gökyüzü bağışladın!
Bir kez daha inandım.
Vallahi inandım
Mahsun kalbi sen duyansın!
Yüzüyorum kulağım suda duymuyorum gürültüyü!
Masmavi, yalın ayak, besberrak güneş gibi
Bana ait bir gökyüzü!