 |
| Örtülü Duygu |
Tipiye kaldın,
İçerin yara ellerin buz!
Yollara vurdun
Vardığın yok, peşi sıra kaçtıkların!
Başın kalabalık
Dilin tenha, kimin bu dağınıklık!
Örtülü duygun
Sorgusuz harcıyorsun,kimin bu hak!
Çare belki çok sığ
Daldır elini, bağır!
Öyle sandıkların , sandık naftalin
Bi havalandır bi yüzleş...
Sarardı yüzün
Yarana bas, sandık lekesine tuz!
Fare dönencesi
Sonuca varamadığın kalabalık.
İçerini hizaya,
Fazlalığı sahibine, bağışla artık kendini.
Örtülü duygu,kaldır tozunu
Zerreler yerini bulsun.
Kimin bu meseleler
Onlar adına utanma, derdine sahip çıksın...
Tereklere koy, aralara beyaz sabun!
Yükünden eğildi başın...
Kime reva! Kendi yükünü sana yığan!
Revanisi dostuna, yanığı sana!
"Deliye" sus!
"Akıllıya" bağır!
Payını dağıt,
Dili kiminin zurna kiminin davul!
Herkese anladığı!
Alacağı, yüreğinin ne yalan borcu...
Şair: Hatice Güleç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder