AŞIK VEYSEL'DEN ŞİİRLER(CUMHURİYET)

AŞIK VEYSEL, HEPİMİZ BU YURDUN EVLATLARIYIZ

HEPİMİZ BU YURDUN EVLATLARIYIZ

Bu nasıl kavgalar çirkin döğüşler

Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız

Yolumuza engel olur bu işler

Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız

Birleşiriz bir bayrağın altında

Biz Türklerin ikilik yok aslında

Yanar tutuşuruz vatan aşkında

Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız

Hedef alıp dövüştüğün kardeşin

Seni yaralıyor attığın taşın

Topluma zararlı yersiz savaşın

Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız

Herkes ilim deryasında yüzüyor

Çıkmış ayın çevresinde geziyor

Yazık bize yollarımız uzuyor

Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız

Kitaplar yazılmış nasihat dolu

Birlikte güçlenir gençliğin kolu

Gençliğe emanet Atatürk yolu

Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız

Söyler Veysel sözlerinden vazgeçmez

Bulanık çeşmeden kimse su içmez

Ganadı olmasa kuşlar da uçmaz

Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız

(Veysel, 1995, s. 163.)

AŞIK VEYSEL, KARDEŞİM

KARDEŞİM

Beni hor görme kardeşim

Sen altınsın ben tunç muyum?

Aynı vardan var olmuşuz

Sen gümüşsün ben saç mıyım?

Ne var ise sende bende

Aynı varlık her bedende

Yarın mezara girende

Sen toksun da ben aç mıyım?

Topraktandır cümle beden

Nefsini öldür ölmeden

Böyle emretmiş yaradan

Sen kalemsin ben uç muyum?

Tabiata Veysel aşık

Topraktan olduk, kardaşık.

Aynı yolcuyuz yoldaşık

Sen yolcusun ben bac mıyım

(Veysel, 1995, s. 39.)

AŞIK VEYSEL, SENLİK BENLİK NEDİR BIRAK

SENLİK BENLİK NEDİR BIRAK

Allah birdir Peygamber Hak

Rabbül âlemindir mutlak

Senlik benlik nedir bırak

Söyleyim geldi sırası

Kürt’ü Türk’ü ne Çerkez’i

Hep Ademin oğlu kızı

Beraberce şehit gazi

Yanlış var mı ve neresi

Kuran’a bak İncil’e bak

Dört kitabın dördü de hak

Hakir görüp ırk ayırmak

Hakikatte yüz karası

Binbir ismin birinden tut

Senlik benlik nedir sil at

Tuttuğun yola doğru git

Yoldan çıkıp olma asi

Yezit nedir, ne kızılbaş

Değil miyiz hep bir kardaş

Bizi yakar bizim ataş

Söndürmektir tek çaresi

Kişi ne çeker dilinden

Hem belinden, hem elinden

Hayır ve şer emelinden

Hakikat bunun burası

Şu âlemi yaratan bir

Odur külli şeye kâdir

Alevi Sünnilik nedir

Menfaattir varvarası

Cümle canlı hep topraktan

Var olmuştur emir Haktan

Rahmet dile sen Allah’tan

Tükenmez rahmet deryası

Veysel sapma sağa sola

Sen Allah’tan birlik dile

İkilikten gelir bela

Dava insanlık davası…

(Veysel, 1995, s. 57-58.)

AŞIK VEYSEL, SEKSEN YILLIK YOLU BİRAZ DÜŞÜNEK

SEKSEN YILLIK YOLU BİRAZ DÜŞÜNEK

Seksen yıllık yolu biraz düşünek

Enişli yokuşlu yollar nic'olur

Geldik gideceğiz yoktur gitmemek

Kervan geçen gündüz olur gec'olur

Dizildik katara durmaz yürürüz

Akın edip gidenleri görürüz

Ya biz niçin semeserhoş dururuz

Tembelin cebi boş karnı aç olur

Eğer çiftçi isen sarıl tutaktan

Ne ekersen onu biçen topraktan

Yaklaşma tembele geç git uzaktan

Tembelin çenesi gevezec'olur

Karnını doyurmaz tavla domine

Çare düşün bak derdinin em'ine

Bakma hesabına boş ver cemine

Ne derdine derman ne ilaç olur

Ya bir zenaatkar ya bir memur ol

Düşün her tarafı ehli zamir ol

Eline geçeni harcama bol bol

Beyhude sarfolan altın tunç olur

Hamal isen iskelede mağzada

Mebusvari manto alma avrada

Çiftçi isen çarık işler tarlada

Boyalı iskarpin çirkincen'olur

On kuruş bulursan beşini harca

Doğru hak yoluna düşersin borca

Eğer zengin isen paraca malca

Yabancılar sana kardeş bac'olur

Esnaf isen aç dükkanı bazar et

Eğer seyyah isen geştü güzar et

Aç gözünü bu aleme nazar et

Şimdi genç olanlar sonra koc'olur

Bir şey desem şimdi bana darılın

Dizin tutmaz bir köşeye kurulun

Yolun bitmez belki yolda yorulun

Argın yorgun yola gitmek güç olur

Gençliğinde işe gitmez erinir

Kocalıkta şurda burda sürünür

Paras'olan yiyer giyer barınır

Ecel gelmez belki ölüm geç olur

Başımdan geçeni bir bir anlattım

Ne yanlış söyledim ne yalan kattım

Veysel der alana mücevher sattım

Alan alır almayana ac'olur

(Veysel, 1995, s. 64-65.)

AŞIK VEYSEL, GEL BİRLİK KAVLİNE GİRELİM KARDAŞ

GEL BİRLİK KAVLİNE GİRELİM KARDAŞ

İtimat edersen benim sözüme

Gel birlik kavline girelim kardaş

Birlik çok tatlıdır, benzer üzüme

İçip şerbetini duralım kardaş.

Son verelim iftiraya bühtana

Kardeşane sevişelim can cana

Elbirlikle çalışalım vatana

Çok okul, fabrika kuralım kardaş.

Yürüyelim Atatürk'ün izine

Boş verelim bozguncular sözüne

Göz atalım şu dünyanın hızına

Yürüyüp hedefe varalım kardaş.

Veysel'in sözleri kanun dışı mı?

Mantığa uymazsa kesin başımı

Bana düşman etmiş vatandaşımı

Sebebi ne ise soralım kardaş.

(Veysel, 1995, s. 59.)

AŞIK VEYSEL

ATATÜRK

Atatürk'tür Türkiye'nin ihyası

Kurtardı vatanı düşmanımızdan

Canını bu yolda eyledi feda

Biz dahi geçelim öz canımızdan

Sinesini hedef etti düşmana

Ölmüşken vatanı getirdi cana

Çekti kılıcını çıktı meydana

Gören ibret aldı meydanımızdan

Çekildi sancaklar dayanmaz canlar

Şarktan garba gitti Türk'teki şanlar

O kadar paşalar o zabitanlar

Ayrılmadı asla sağ yanımızdan

Dumlupınar Sandıklı'nın cephesi

Dağları yıkıyor topların sesi

Kahraman askerin hücum etmesi

Cihan sele gitti al kanımızdan

Kaçırdık düşmanı bulunmaz izi

Bir hücumda geçti öte denizi

Siyanet ettiler askerimizi

Vatan memnun kaldı zabitanımızdan

Şeyh Sait de yüzün tuttu isyana

Milletini hor baktırdı vatana

Fakir fukarayı boyadı kana

Öyle şeyhler çoktur külhanımızdan

Çağırdım Şeyh Said sağır mı diye

Başında sarığı değir mi diye

Tarttılar şeyhleri ağır mı diye

Haberin doğrulttun urganımızdan

Şeriatı düşündüler şerciler

Birtakım millete fesat verdiler

Her biri bir yerde hep geberdiler

Onlar kurtulmadı toplarımızdan

Aklı başınd'olan düşünür bunu

Şeriatçı oldu tüketen onu

Dağda belde fukaraya soygunu

Veren onlar idi vatanımızdan

Menemen mes(e) lesi geldi meydana

Orda birkaçları uydu şeytana

Mehdi diye kendi kendin urgana

Taktı kurtulmadı darlarımızdan

Gazi Paşa Haziretli bir kişi

Ne kadar cesaret tuttu bu işi

Sarmıştı vatanı düşman ateşi

Esirgedi bizi ziyanımızdan

İddiacı Türkiye'nin insanı

Çalışmakla kazandık biz vatanı

Aç kurt gibi parçaladık düşmanı

Şecaat görünce aslanımızdan

Kurtardık vatanı bu belalardan

Tiren hattı küşat ettik her yerden

Terrakk'etti mektebimiz hep birden

Teşekkür kazandık müşranımızdan

Hükümet de milletini kayırdı

Bir af etti hapisleri koyverdi

Adaletle tebligatlar duyurdu

Çok şeref kazandık bayramımızdan

Türkiye'yi adalette yaşattı

Dağları deldirdi demir döşetti

Millete bir altın kemer kuşattı

Haşa nankör olman devranımızdan

Aşık Veysel bunu böyle söyledim

Benden de yadigar bu kalsın dedim

Sözlerim yalan mı dinle efendim

Kürrei arz doldu hep şanımızdan

(Veysel, 1995, s. 168-170.)

AŞIK VEYSEL, AĞLAYALIM ATATÜRK'E

AĞLAYALIM ATATÜRK'E

Ağlayalım Atatürk'e

Bütün dünya kan ağladı

Başbuğ olmuştu mülke

Geldi ecel can ağladı

Şüphesiz bu dünya fani

Tanrı'nın aslanı hani

İnsi cinsi cem'i mahluk

Hepsi birden ağladı

Doğu batı cenup şimal

Aman tanrım bu nasıl hal

Atatürk'e erdi zeval

Amir memur altın kürsü

Yas çekip mebsan* ağladı

İskender-i Zülkarneyin

Çalışmadı bunca leğin

Her millet Atatürk deyin

Cemiyet-i akvam ağladı

Atatürk'ün eserleri

Söylenecek bundan geri

Bütün dünyanın her yeri

Ah çekti vatan ağladı

Fabrikalar icat etti

Atalığın ispat etti

Varlığın Türk'e terk etti

Döndü çark devran ağladı

Bu ne kuvvet bu ne kudret

Vardı bunda bir hikmet

Bütün Türkler İnönü İsmet

Gözlerinden kan ağladı

Tren hattı tayyareler

Türkler giydi hep karalar

Semerkand'ı Buhara'lar

İşitti her yan ağladı

Siz sağ olun Türk gençleri

Çalışanlar kalmaz geri

Mareşal Fevzi'nin askerleri

Ordular teğmen ağladı

Zannetme ağlayan gülmez

Aslan yatağı boş kalmaz

Yalınız gidenler gelmez

Felek-el mevt'in elinden

Her gelen insan ağladı

Uzatma Veysel bu sözü

Dayanmaz herkesin özü

Koruyalım yurdumuzu

Dost değil düşman ağladı

(Veysel, 1995, s. 173-174.)

AŞIK VEYSEL

DÜNYANIN EN ZENGİN AKLINI GÖRDÜM

Dünyanın en zengin aklını gördüm

Sermayesin sordum dedi ki okul

İnsanlara hizmet yaptığın yardım

Merhametim duygum dedi ki okul

Sudan ateş yapan ne güzel sanat

Dünyayı ışığa kaplarsın kat kat

Fikrile mi ettin bunları icat

Rehiberim oldu dedi ki okul

Bu bir keramet mi yoksa hüner mi

Göz görmezse gönül buna kanar mı

Öküzler tarlada sapan döner mi

Eker biçer motor dedi ki okul

Kanat takar gökyüzünde uçarsın

Denizleri müdanasız geçersin

Soğuğu yağmuru nasıl seçersin

Rasathane kurmuş dedi ki okul

Çeşitli taşıtlar bir de tirenler

Hekim olup her yareyi saranlar

Bunu sen mi yaptın yoksa erenler

Daha neler yapar dedi ki okul

Radyolar hayrete düşürdü beni

Her dilden biliyor yok amma canı

İlim akıl fikir yaratmış bunu

Lambası dalgası dedi ki okul

İnsanlar kafası bunları bulan

İlimdir dünyada hakikat olan

Bütün bu işlerin temelin kuran

İnan buna Veysel dedi ki okul

(Veysel, 1995, s. 185-186.)

HALKEVİ

HALKEVİ

Sarsılmaz Halkevi sağlam temeli

Işık tutar halka yorulmaz eli

Halka hizmet kuruluşu emeli

Atatürk sesi var Halkevlerinde

Halkevleri umum halkın malıdır

İlim irfan faziletle doludur

Devam eden Atatürk'ün yoludur

Atatürk izi var Halkevlerinde

Halkevleri ilim irfan yuvası

Atatürk'ün sesi milletin sesi

Eşitlik hürriyet ve demokrasi

Atatürk sözü var Halkevlerinde

Sosyal yardım kolu Türk müzik kolu

Çalışanlar için imkanlar dolu

Çalışmalı okumalı yazmalı

Atatürk sözü var Halkevlerinde

Asil Türk Milleti çalışır Veysel

Çalışana ekmek çağırır gel gel

Asla mağdur olmaz çalışan bir el

İnanç var iman var Halkevlerinde

(Veysel, 1995, s. 188.)

HALKEVİ

HALKEVİ II

Doğru bakıp görenlere

Halkın evi Hakkın evi

Hüsnüniyet olanlara

Halkın evi Hakkın evi

Bu varlığı böyle gördüm

Düşündüm kafama sordum

Düşkünlere yapar yardım

Halkın evi Hakkın evi

Halkevinin dokuz kolu

Bir kökü var binbir dalı

Yaprak dahi köke bağlı

Halkın evi Hakkın evi

Teknik Araştırma Kolu

Spor temsiller dopdolu

Güzel sanatlar mimari

Halkın evi Hakkın evi

O resimler o heykeller

Bahtiyardır yapan eller

Memlekete doğru yollar

Halkın evi Hakkın evi

Bir kolu var edebiyat

Bir cevher ki yetmez fiyat

Ehli aşka verir kuvvet

Halkın evi Hakkın evi

Cami tekke asitane

Ah çekeriz yana yana

Bu da bir yoldur insana

Halkın evi Hakkın evi

İbret ile bakarsanız

Bir varlık ki misli deniz

Yine biziz yine biziz

Halkın evi Hakkın evi

Irmak çaylardan var olur

Bir bir içinde sır olur

Denizde cümle bir olur

Halkın evi Hakkın evi

Atatürk kurdu temeli

İnönü'nün bu emeli

Bizim bizim ev demeli

Halkın evi Hakkın evi

Veysel böylece inandım

Aşkın ateşine yandım

Zannetmeyin ki aldandım

Halkın evi Hakkın evi

(Veysel, 1995, s. 189-190.)

SİVAS KÖY ENSTİTÜ ÖĞRENCİLERİ

KÖY ENSTİTÜLERİNE

Enstitü bir kovana misaldir

Her türlü çiçekten alır bal yapar

Yurdumuz içinde doğru bir yoldur

Memlekete kanat takar kol yapar

Mahmudiye Hamidiye Çifteler

Enstitü köylere yapacak neler

Bu toplu fikirle dağları deler

Kimisi makine kimi bel yapar

İresim yaparlar plan çizerler

Çözülmedik düğümleri çözerler

Bir kısmı şairdir şiir yazarlar

Kimi saz düzenler kimi tel yapar

Hocaları dersin vermiş okutmuş

Var olsun bu gençler duyduğun tutmuş

Kimi deniz gibi ırmaklar yutmuş

Kimi yağmur olur coşar sel yapar

İnan ki her işi başarır insan

İnsana yoldaştır gayretle iman

Vatan sizden hizmet ister her zaman

Marif sizi memlekete el yapar

Uyarın köylüyü varsın ayılsın

Enstitü kuvveti yurda yayılsın

Herkes kazancının yolunu bilsin

Öğretmenler iz gösterir yol yapar

Yiğitlik cesurluk yılmaz yorulmaz

Tembellere hazır sofra kurulmaz

Veysel'in elinden hiçbir iş gelmez

Çalı gibi yaprak açar gül yapar

(Veysel, 1995, s. 191-192.)

Kaynak: Aşık Veysel, Dostlar Beni Hatırlasım, (Der. Ümit Yaşar Oğuzcan), Özgür, İstanbul 1995.